Seversem
Seni düşündüğüm zaman
Yürüdüğüm yollar
Birer çıkmaz sokak,
Bakışlarım,
Bir çağlayan hüzün olur.
Ne zaman seni görsem
Üstüme yağar göğün mavisi,
Ellerini tutsam
Yüreğim geçer bulutlara
Elim yanar.
Sana gelmek istesem
Yollar silinir şehirlerden
İçimdeki ateş harmanı
Gözlerimde yağmura döner.
Seversem,
Yanlızlık uçurumuna takılır
Yüreğim.
|
Als ik liefheb
Wanneer ik aan jou denk
Is elke weg waar ik loop
Een doodlopende straat,
Zijn mijn blikken
Een schreeuwend verdriet.
Altijd wanneer ik je zie
Regent het blauw van de hemel,
Wanneer ik je handen omvat
Gaat mijn hart naar de wolken
Brandt mijn hand.
Als ik naar jou toe wil
Ontdoen de wegen zich van steden
Verandert de vuurplaats vanbinnen
In mijn ogen in regen.
Als ik liefheb,
Wordt mijn hart opgehangen
Aan de afgrond van de eenzaamheid.
|
Bir İntihar Solar
Kırılgan öpüşmelerde gezginim,
Şiirin koyaklarında
Renk olsam, ayaz kalsam,
Sabrım biter utanır ellerim.
Yaramı deşer şair
Bir buzdağı erir
Suları düşer kirpiklerime.
Korkuları pusulasız taşıyorum,
Avucumda kırılıyor
Her vakit gülüºlerim,
Dilim lal,
Acemiliğim bulaşıyor hayata.
Düşlerime rastladım dağ köylerinde,
Yüreğime saklandım günlerce
Asılı kaldım zamana,
Düşsem dalımdan
Ne kalır bana.
Unufak şarkılar yığıyorum
Gecenin eteğine.
Kağıda düşünce imge,
Aklımda divane bir intihar solar
Uzun bir uğultu kalır geriye.
|
Een zelfmoord verbleekt
In weekhartige kussen ben ik bereisd,
Ben ik in de dalen van poëzie
Kleurig of steenkoud, dan
Houdt mijn geduld op, schamen mijn handen zich.
De dichter rijt mijn wond uiteen
Een ijsberg smelt
Water valt op mijn wimpers.
Zonder kompas vervoer ik de angsten,
In mijn handpalm breekt
Telkens mijn lach,
Mijn tong is sprakeloos,
Mijn onbeholpenheid besmet het leven.
In bergdorpen kwam ik mijn dromen tegen,
Dagenlang verborg ik me in mijn hart
Bleef ik opgehangen aan de tijd,
Val ik van mijn tak
Wat rest er dan van mij.
Ik stapel brokken liedjes
op de rokken van de nacht.
Een absurde zelfmoord verbleekt in mijn herinnering
Een langgerekt gejammer galmt na.
|
Gurbetimin Kıyısında
Seni ezberledim, içerken ağzının kıyısından
Nefesinin gölgesinde
Titreyen bir senfoniydi kalbim.
Kuytunun ayazında isteklerim yarım
Bir masal esmerliğinde dilimledim geceyi.
Sızıma kıvrılıp
yastığıma hapsettim.
Kırılganlığım, başımda toplanan beyaz giz
Hasret yüreğimde daralan çember,
Yarım isteklerimi onarmıyor artık
Düşlerime tutunuyorum.
Çağrısız konuğuydum kaçamak zamanların
Ruhum çölde savrulan kum,
Yüzümde derin yolların tarifsiz yanlızlığı
Gurbetimin kıyısında
Elimde boş bir kovan
Macera mavisinin yanına gömülen
Avare bir hazanım.
|
Aan de oever van mijn vreemde land
Ik leerde je uit mijn hoofd, terwijl ik dronk van de oever van je mond
In de schaduw van je adem
Was mijn hart een trillende symfonie.
In de strenge kou van je verlatenheid bleven mijn verlangens steken
In het bruin van een sprookje sneed ik de nacht aan stukken.
Ik krulde me op in mijn pijn
Stelde me in bewaring bij mijn kussen.
Mijn gevoeligheid, het in mijn hoofd opgeslagen witte geheim
De krimpende ring in mijn weemoedig hart,
Helen mijn halve verlangens niet langer
Ik houd me vast aan mijn dromen.
Ik was de ongenode gast van verzuimde tijden
Mijn geest het stuivend zand in de woestijn,
Op mijn gezicht de onbeschrijfelijke eenzaamheid van diepe wegen
Aan de oever van mijn vreemde land
In mijn hand een lege huls
Naast avontuurlijk blauw begraven
Ben ik een zwervers herfst..
|
